“Vis, een zee van gezondheid!” Steeds vaker komt vis in positief daglicht als het gaat om gezond eten. Dankzij strikte vangstquota is de stand van sommige vissoorten flink verbeterd. Bepaalde vissoorten kunnen prima worden gekweekt, andere juist niet. Bij het maken van beleid moet gelet worden op de diversiteit aan vissoorten: in belang van de mens en niet minder voor het ecosysteem. Vangstquota moeten continu gecontroleerd worden. Vis gaat over zeegrenzen heen; visserijbeleid moet dat dus ook doen. Het beleid dient wetenschappelijk gestoeld en transparant te zijn. Alleen dan kan van de visserij verwacht worden zichzelf in leven te houden. 

  • Waar nodig zijn strikte vangstquota onvermijdelijk.
  • Kweekvis is, mits duurzaam, een goed alternatief voor ‘wilde’ vis.
  • De visserijsector moet voortdurend innoveren om aan milieueisen te blijven voldoen. De regering en de Europese Unie moeten innovaties stimuleren.
  • Als de capaciteit per schip toeneemt, is het, bij gelijkblijvende quota, onoverkoombaar dat de vloot moet inkrimpen. Goed beleid moet vissers de mogelijkheid geven te stoppen.
  • Internationale afspraken zijn hard nodig om de vispopulaties in stand te houden.
  • Landen zonder visserij moeten minder inspraak krijgen in het Europese vissersbeleid.